Τελικά, υπάρχουν… «φαντάσματα»;

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος σκιαγραφεί τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε στη Γερμανία από τη Μπάγερν Μονάχου, αποκαλύπτει τους παράγοντες που οδήγησαν στο αρνητικό αποτέλεσμα και αναφέρει τα θετικά στοιχεία που πρέπει να κρατήσει η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ.

Το “φάντασμα” που “κυνηγάει” εδώ και χρόνια την ομάδα μακριά από το ΟΑΚΑ, εμφανίστηκε και σήμερα. Ο Παναθηναϊκός σε ένα must win παιχνίδι, έχασε, αδικώντας τον εαυτό του. Τα πολλά λάθη σε συνδυασμό με το κακό αμυντικό transition και την αστοχία από τα 6.75, ήταν οι κύριοι παράγοντες που οδήγησαν στην ήττα. Υπάρχουν, όμως, τελικά… “φαντάσματα”; Μάλλον όχι, οπότε πάμε να δούμε τι συνέβη στο παρκέ του Audi Dome.

Κακή περιφερειακή άμυνα

Οι “πράσινοι” είχαν αρκετά θέματα στη περιφερειακή τους άμυνα. Ο Παναθηναϊκός από πέρσι έχει “ντύσει” πρωταγωνιστές, παίκτες που δεν περιμέναμε. Όλοι θυμόμαστε τον Ράμπιτ (σέντερ της Μπάμπεργκ) ή τον Κοζέρ της Ρεάλ. Σήμερα δόθηκε συνέχεια σε αυτό με τον Τζέντοβιτς. Πέρα από τα σουτ στα οποία ευστόχησε, δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στο τομέα των φάουλ. Πέρα από τον Τζέντοβιτς, κακή ήταν και η άμυνα πάνω στον Κόπονεν. Ο Φιλανδός έπαιξε λίγο, αλλά έκανε αθόρυβη δουλειά και ήταν ένας από τους σημαντικούς παράγοντες των Βαυαρών.

Αμυντικό transition

Η ομάδα του Πασκουάλ είχε σαν αρχικό πλάνο να κόψει το επιθετικό τρέξιμο της γερμανικής ομάδας. Οι ομάδες του Ράντονιτς έχουν σημαντικό θέμα στην επίθεση τους στο “5 vs 5», για αυτό ψάχνουν πολύ το transition. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ομάδα του Ερυθρού Αστέρα που στο “5 vs 5» ήταν πολύ προβλέψιμη. Ομάδες λοιπόν που έχουν πρόβλημα στο “5 vs 5», πρέπει να τις πιέσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό και να τις υποχρεώσεις σε ένα set game. Ο Παναθηναϊκός κατά περιόδους ήταν καλός στο κομμάτι αυτό. Λόγω, βέβαια, της χρονικής συγκυρίας της τρέχουσας σεζόν, όσο και των πολλών λαθών στο παρκέ, φάνηκε ξεκάθαρα ότι “πόνεσε” το αμυντικό transition.

Λάθη

Ο Παναθηναϊκός θα ήταν πολύ δίκαιο, αλλά και παράξενο, να πούμε ότι έχασε από την επίθεσή του. Εξηγώ αμέσως τι εννοώ. Αρχικά το κακό ποσοστό έξω από τα 6.75. Το μπάσκετ αλλάζει, οι ομάδες προσανατολίζονται κυρίως σε αυτό το κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός είναι τελείως διαφορετική ομάδα σε αυτό το σημείο σε σχέση με πέρυσι. Οι “πράσινοι” της περσινής αγωνιστικής περιόδου είναι πολύ πιθανό να έπαιρναν το σημερινό ματς, γιατί το ρόστερ είχε καλύτερους σουτέρ σε σχέση με το τωρινό.

Δεύτερο και σημαντικότερο κομμάτι είναι τα λάθη. Όταν μία ομάδα δέχεται τόσους πόντους στον αιφνιδιασμούς είναι δύσκολο να πάρει νίκη. Κάθε λάθος είναι διαφορετικό. Άλλη βαρύτητα έχει να κάνεις ένα λάθος, όπως βήματα, και άλλη βαρύτητα να δώσεις λάθος πάσα. Ο λόγος φυσικά προφανής, στη μία περίπτωση η μπάλα δίνεται απ’ έξω στην αντίπαλη ομάδα και έχει χρόνο η άμυνα να οργανωθεί και στην άλλη περίπτωση η άμυνα είναι εκτεθειμένη. Οι “πράσινοι” δεν είχαν συγκέντρωση, έκαναν χαζά λάθη και δε γινόταν όλο το βράδυ να γλιτώνουν αιφνιδιασμούς.

Pick and roll

Ο Παναθηναϊκός μπήκε μέσα στο παιχνίδι δυνατά, χτυπώντας το pick and roll και βγάζοντας συνεργασίες από αυτό. Όσο περνούσε ο χρόνος, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ δυσκολευόταν όλο και περισσότερο να παίξει κεντρικό pick and roll. Ο Ράντονιτς έκοψε τελείως τη συνεργασία Καλάθη-Γκιστ. Δεν είδαμε συνεργασίες ανάμεσά τους, γεγονός που εξηγεί και ότι ο Γκιστ έμεινε χαμηλά, καθώς είναι κατ’ εξοχήν παίκτης ετερόφωτος, που ζει και υπάρχει από τις συνεργασίες του με τον εκάστοτε περιφερειακό. Σταματώντας πλήρως το pick and roll, οι “πράσινοι” ήταν επιθετικά αναγκασμένοι να πάνε στο “1 vs 1» του Κιθ Λάνγκφορτ. Αυτό βέβαια ίσως να τους χάριζε τη νίκη αν και εφόσον δεν έκανε το τραγικό λάθος ο Γκιστ.

Θετικά

Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε και αρκετά ενθαρρυντικά στοιχεία, που πρέπει να κρατήσει για το μέλλον. Αρχικά, κατ’ εμέ το μεγαλύτερο κέρδος του “Τριφυλλιού” σήμερα είναι ο Ντίνος Μήτογλου. Τα είπαμε μέσα στην εβδομάδα για τη περίπτωσή του και την εξέλιξη του, η οποία ήρθε μέσα από τη σκληρή δουλειά και θα τα λέμε συχνά για αυτόν τον παίκτη. Με τα 5 επιθετικά ριμπάουντ του έσωσε 5 εν δυνάμει αιφνιδιασμούς της Μπάγερν.

Δεύτερο σερί πολύ καλό δείγμα γραφής για τον Λεκαβίτσιους. Παρόμοιες συνθήκες με το ματς κόντρα στον Άρη. Ο Καλάθης δεν έπαιζε καλά και αντικαταστάθηκε από τον Λιθουανό. Ο βραχύσωμος γκαρντ τα πήγε αρκετά καλά και πήρε πρωτοβουλίες στην επίθεση, ενώ αμυντικά έκλεψε μπάλες, απόρροια της καλής πίεσης πάνω στη μπάλα. Σημαντικό, όμως, ότι η ομάδα έπαιζε σαν “ομάδα” χωρίς τον Καλάθη στο παρκέ .Θεωρώ ότι στο τέλος του ματς θα έπρεπε να δούμε δίδυμο τον “Λέκα” με τον Νικ στο παρκέ. Έχει δείξει από πέρσι ότι ο “Λέκα” σαν δεύτερος οργανωτής μαζί με τον Καλάθη, εκμεταλλευόμενος το πολύ καλό του σουτ, μπορεί να αποδώσει.

Ένα σημαντικό κομμάτι που θα δούμε πολύ φέτος είναι τα κοψίματα από τη sideline. Όταν η μπάλα ακουμπούσε στο ποστ (κατά κόρον στο πρώτο 6λεπτο) οι παίκτες της αδύνατης πλευράς έκαναν κίνηση προς τη ρακέτα, ξεκινώντας από τις γωνίες. Ένα στυλ παιχνιδιού που άρεσε πολύ στον Πασκουάλ όταν ήταν στη Μπαρτσελόνα και θα το δούμε πολύ περισσότερο με τον Παπαγιάννη στο παρκέ, που θα λειτουργεί σαν Τόμιτς. Η άμυνα θα κλείνει πάνω του και θα έχει τη δυνατότητα να βλέπει τα κοψίματα

ΥΓ: Ο Τόμας έχει μεγάλο πρόβλημα στο να καταλάβει τη σύνθετη άμυνα που θέλει να παίξει ο Τσάβι.

ΥΓ2 : Ο Λάσμε έχει χάσει την εκρηκτικότητα που είχε και τα πόδια του φαίνονται πιο βαριά. Παρ’ όλα αυτά είναι ακόμα ένας εξαιρετικός αμυντικός.

ΥΓ3 : Η έλλειψη ενός 3-D παίκτη (καλού αμυντικού και ταυτόχρονα σουτέρ) είναι παραπάνω από προφανής. Σε αυτό το ρόστερ, ένας Ρίβερς η Ντένμον θα ήταν υπερπολύτιμοι για τον Παναθηναϊκό.